بوش خودش را در آینه می بیند و می گوید که به خودم افتخار می کنم (از این همه جنگ افروزی و آدم کشی)
پیدا کنید سنگ پای قزوین را...
حالا ... هر کس دیگه ای هم که چند روز دیگه تا اتمام ریاستش باقی نمونده باشه دچار این قبیل توهمات فانتزی می شه. مخصوصا اگه شیفته ی خدمت (بخوانید تجاوز به حق) خلق خدا باشه.
یا اینه که اصلا آینه ای در کار نخواهد بود ...
و اما ... جناب بوش ! بگذار تا فرصتی دیگر... و آن فرصت زیاد دور نیست ؛
خواهد آمد آن روزی که با افتخار (!) سیرت موحش خویش را در آینه ی حق به نظاره خواهی نشست و فریاد افسوس سر خواهی داد.
و آن روز، وعده ی حقه ی الهی است که تحقق خواهد یافت، نه چونان وعده ی خیالی و ساختگی از نیل تا فرات.

نوشته شده در پنج شنبه 87/10/26ساعت 8:25 صبح توسط ریحانه همدانی(رها) نظرات ( ) |